Biser sa Manihikija

Na skoro 3 000 kilometara od Novog Zelanda, u lagunama Manihikija, prelepog koralskog ostrva, postoje mnogobrojna uzgajališta bisera.

Ali, biser se ne uzgaja u bilo kakvoj školjci. Uzgajivači izaberu odgovarajuće školjke iz roda crnousnih bisernica, pažljivo ih otvore i oštrim nožem izrežu mesnati deo. Nakon toga u školjku stavljaju sitno okruglo zrno, ili jezgro, pa komadić tkiva koji je uzet sa kožnog nabora koji prekriva unutrašnju stranu ljušture neke druge žive školjke. Zatim se bisernice vraćaju u more i o njima uzgajivači vode računa čisteći ih od algi.

Umetnuto tkivo postupno obavije čitavo zrno i prekrije ga sa nekoliko slojeva srebrnaste mase koja se naziva sedef. Ako bisernica ne odbaci umetnuto zrno, za godinu i po do dve godine u njoj će se stvoriti biser.